Szkoła, gimnazjum... Ratunku!

Dzisiejszy post będzie o szkole. A dokładniej gimnazjum. Wiem, wiem, jeszcze 41 dni, ale moje nerwy już są w strzępkach. Więc zaczynajmy...

Pierwszym dzisiejszym tematem będzie nowa szkoła, nowi ludzie, wszystko nowe!  Idę do pierwszej gimnazjum, jak napisałam w pierwszym poście i jestem ludzkim kłębkiem nerwów. W mojej głowie tłoczą się myśli: ,,A co jeśli nikt mnie nie polubi?", ,,A jeżeli nauczyciele się mnie przyczepią?", ,,A kiedy w pierwszym tygodniu zgubię się szukając właściwej klasy?!" takie i inne podobne myśli bombardują mnie z minuty na minutę. I wtedy inne pozytywne mówią mi, że przecież sama tam nie idę. Będę miała u swego boku dwóch przyjaciół, kuzynkę i przyjaciółkę i wtedy jest mi trochę lżej. Ale oni przecież wszystkiego za mnie nie załatwią.... Aaaaa! Ratujcie niebiosa! Kim jestem i co zrobiłam z dawną Rose?! - pytam się bo przecież takie zamartwianie się nie jest do mnie podobne. Przecież ja uwielbiam ryzyko i do wszystkiego podchodzę z entuzjazmem. To skąd się biorą moje wątpliwości i strach? Nic tylko popukać się w czoło...  Ale nic, wątpliwości to rzecz ludzka! Kolejne wątki, które szczypią mój móżdżek to ludzie starszych klas... O nieee!!! Kiedy ja będę w pierwszej klasie moja siostra będzie w drugiej, a bart w trzeciej. CO się równa z tym, że ich roczniki i znajomi też tam będą. I to mnie najbardziej przeraża. Czy będzie znów tak jak kiedyś? W sensie idę sobie spokojnie korytarzem, a za mną wołają koledzy brata i siostry? Czy jestem do końca życia na to skazana? Nie żebym miała pretensje no, ale chyba nikt z nas nie lubi, jak połowa szkoły (w dodatku całkiem nowa) słyszy, że ty jesteś siostrą/bratem tego i tamtego. No ludzie! To mnie przeraża najbardziej, że już cała szkoła będzie wiedziała, która to Rozalia... Nie wystarczy, że połowa już wie? Kolejną rzeczą, która równie mocno mnie przeraża to stare znajomości... A mianowicie ludzie, którzy kiedyś też chodzili do podstawówki, w której ja się uczyłam, i z którymi mam nieco w napinku. Większość to są dziewczyny... A główną moją ,,starą znajomą" jest Ola XXX... To jest taki typ dziewczyny, który nigdy nie zapomina o krzywdach, które jej wyrządziłeś.. I niestety wiem, że nie zapomniała o naszym malutkim konflikcie, kiedy ja byłam w czwartej klasie, a ona w szóstej. Krótko mówiąc skłóciła nas szatnia dziewczyn. Opowiem w skrócie, żeby was nie zanudzić, a i też dlatego aby wszystko było wytłumaczone: Ola XXX z koleżankami weszły do szatni, kiedy ja i dziewczyny z mojej klasy jeszcze się przebierałyśmy no i ktoś musiał je wygonić i padło na mnie. Powiedziałam im grzecznie, że mają wyjść i wtedy Ola podeszła do mnie wraz ze swoją świtą i ogrodziły mnie. Powiedziały, że nie mam prawa im rozkazywać, ale ja jak zwykle musiałam się kłócić. ;-; Doszło do tego, że chciały mnie pobić, ale zaczęłam krzyczeć, że mają mnie wypuścić i pojawili się moi bohaterowie! Chłopcy z mojej klasy -.- Zaczęli szarpać Olę i jej świtanki... Doszło do tego, że którejś coś porwali i rozpętało się piekło. Na szczęście pojawili się wuefiści i rozwiązali spór. Panna XXX miała zakaz zbliżania się do mnie, ale to zignorowała i przez nią całą czwartą klasę się ukrywałam i żyłam w strachu. I kiedy w końcu się od niej uwolniłam to bam! - znowu ona :-: Ale okej, teraz nie schowam głowy w piasek i nie pozwolę jej, aby się czuła lepsza i wgl... Co to, to nie! Dam dam się! Kolejny powód do stresu: nauczyciele i nauka! Mam wielką nadzieję, że dogadam się z nauczycielami, że wszystko będzie okej. Oczywiście, nie zamierzam zmieniać się w jakąś lizuskę, no bo nie mam powodu, ale postaram się być miła xd No, ale nie ma obaw już jedna z najważniejszych nauczycielek mnie zna, więc jest dobrze. Co do nauki... Jestem no cóż, leniwa xd Moim zdaniem niektórych przedmiotów nie mam po co się uczyć bo mi się nie przydadzą. I po prostu nie chcę mówić: ,,W tym roku nie będzie żadnej trójki!" bo już ze wszystkich przedmiotów ścisłych mam gwarantowane tróje. CO ja poradzę na to, że matma w żadnym wypadku nie chce umieścić mi się w mózgu. Że w tym roku miałam świadectwo z paskiem to wcale nie oznaczało, że jestem mega uzdolniona, bo miałam dwie, DWIE trójki. To szóstki mnie uratowały xdd I ostatni powód, który chyba najmniej mnie martwi i w tym wszystkim jest moim odskokiem. Nowa klasa! Odkąd pamiętam co roku na rozpoczęciu czekałam, aż wejdzie dyrektor do klasy z jakimś nowym uczniem i przedstawi nam go jako nowego kolegę... Nie było tak nigdy! :( Więc teraz, kiedy moja klasa ma być czymś kompletnie nowym to zaczynam żałować, że podstawówka nie może trwać wiecznie ;( Będę po prostu tęsknić za dawną klasą, ale nie będę się rozpisywać, możliwe, że napiszę o tym kiedyś post ;) Moja nowa klasa... Taaak, coś na co czekałam sześć lat, a teraz się cykam. Serio Rose, serio? Wiem, że mogę trafić do jednej ławki z kimś kogo kiedyś znałam, ale to i tak stresik. Ale co tam! Będę miała kuzynkę, przyjaciółkę i przyjaciół. Będzie git xd

Dobra... Chyba się za bardzo rozpisałam i no cóż rozżaliłam xdd Chyba na tym koniec... Mam nadzieję, że spodobał się wam post i nie zanudziłam was xd Piszcie w komentarzach czy coś takiego może być czy raczej nie! Pamiętajcie, komentarze motywują! Buźka!